In gesprek met Wendy en Martijn Versloot

MM-Beheer69 • aug. 09, 2021

In gesprek met Wendy en Martijn Versloot 
Ware ACT ambassadeurs

Wendy en Martijn Versloot hebben beiden een fulltime baan binnen de zorgsector. Zo werkt Wendy als WMO consulent en Martijn als sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Echter overwon de wilskracht om nog meer mensen te helpen op mentaal vlak en dus richtten ze hun eigen bedrijf To Release op. Een organisatie die in het teken staat van mindfulness, traumabehandelingen én de ACT gedragstherapie.

Not so serious
Een aantal jaar geleden is Martijn voor zichzelf een zoektocht gestart naar hoe hij mensen nog beter kon helpen, zowel binnen zijn baan als daarbuiten. Al snel kwam hij in aanraking met de ACT methodiek. Na het volgen van zowel de Basis- als de Vervolgopleiding staat eind dit jaar ACT in Groepen op de agenda, waarbij Martijn de grootste waarde hecht aan de humor die ACT opleider Gijs Jansen in zijn lessen verwerkt. “Vanuit de ACT methodiek leer je om anders om te gaan met gevoelens, lichamelijke gewaarwordingen, pijn, gedachten etc. Ook negatieve gevoelens mogen er zijn. Gijs leert je hiermee om te gaan door middel van humor, iets wat ikzelf ook heel belangrijk vind”, zo begint Martijn. Door het enthousiasme van Martijn is ook zijn vrouw Wendy in aanraking gekomen met ACT. Een methodiek die min of meer haar leven heeft veranderd. “Ik heb in het verleden te maken gehad met een burn-out. Door de combinatie van mindfulness en ACT ben ik heel anders tegen dingen aan gaan kijken. Het heeft me als het ware een boost gegeven”, aldus Wendy. En dus is ze gestart met de ACT Basisopleiding en staat nu ook de Vervolgopleiding gepland voor november eind dit jaar. Zo kan ze andere mensen helpen bij hetgeen zij ook doorheen is gegaan.

Wilskracht
Voor Martijn is er één belangrijk basisprincipe om anders te leren omgaan met gevoelens, lichamelijke gewaarwordingen, pijn, gedachten etc. Alles hangt en staat met bewustwording. “Ik ben me ervan bewust dat het toelaten van onder andere emoties en pijnklachten zeer confronterend kan zijn. Toch moeten mensen wel bereid zijn om geholpen te willen worden. Mensen moeten op een andere manier naar zichzelf willen en kunnen kijken. Niet blijven hangen in oude patronen. Daar zit de kracht”, aldus Martijn. Dat is precies wat Wendy gedaan heeft. “In mij heerst een angst om op de voorgrond te treden. Om bijvoorbeeld met iemand in gesprek te gaan. Deze angst is er nu nog steeds, maar ik heb geleerd om hiermee om te gaan. Ik ga weer op pad. Ik ga weer met mensen in gesprek. Zo zijn er heel veel leuke dingen die ik destijds ben misgelopen, maar die ik nu gelukkig wel weer mag en kan ervaren. De angst weerhoudt me er niet meer van om van het leven te genieten”, zo vertelt een openhartige Wendy.

Uit en thuis
Ook vandaag de dag wordt er in huize Versloot dagelijks gebruik gemaakt van ACT. Niet alleen door Wendy en Martijn zelf, maar ook door hun kinderen. “We hebben twee jonge kinderen die op de middelbare school zitten. We zetten ACT in om school en alles eromheen een stukje gemakkelijker te maken. Zo hebben we onze gedachten een naam gegeven. Soms komt mijn oudste dochter naar beneden en dan zegt ze ‘Goh, Piet is ook weer bezig zeg’. Normaal gesproken zou ze dan in deze gedachten blijven hangen, maar door het te benoemen en er vervolgens over te praten, kunnen ze er makkelijker mee omgaan”, aldus Wendy. Ook op de werkvloer doet de methodiek z’n werk, zo blijkt uit een anekdote van Martijn. “Mijn allereerste cliënt was een man met zeer veel lichamelijke problemen. Hij ging van specialist naar specialist, maar telkens zonder resultaat. Uiteindelijk kwam hij via via bij mij terecht”, zo start Martijn zijn anekdote. En met succes. “De man vertelde tijdens een van de eerste gesprekken dat hij voordat hij met pensioen ging jaren in Denemarken heeft gewerkt. Het bedrijf waar hij werkte had daar vakantiehuisjes en daar ging hij samen met zijn gezin meermaals per jaar heen. Totdat hij ziek werd. Toen kwam hij nergens meer, alleen nog in het ziekenhuis. Hij had paniekaanval na paniekaanval. Tot de tweede sessie van ACT, waarbij er gebruik wordt gemaakt van defusie. Dit heeft deze meneer enorm veel verlichting gegeven. Zelfs zoveel verlichting dat hij na een tijdje achter zijn laptop is gekropen en een vakantie naar Denemarken heeft geboekt. Er ging een nieuwe wereld voor hem open. En ook voor mij”, aldus een trotse Martijn over zijn eerste én tevens ook mooiste succesverhaal.

door M. Gaasenbeek 20 okt., 2020
Accepteren Ik mag leren, om te accepteren... dat de oude Marieke er niet meer is. De Marieke van voor corona, die ik soms zo mis. Die Marieke zat goed in haar vel, werkte hard en redde zich wel. Maar corona sloeg toe, en maakte haar moe. Gaf haar nog vele andere klachten, waar ze helemaal niet op zat te wachten. Van leven in de zesde versnelling, voelt het nu als een enorme helling. Terug naar één, een hele vertraging... en soms ook een enorme uitdaging Maar dit is wat nodig is voor de Marieke die er NU is. Een heel traject met revalidatie en traumatherapie ben ik in gegaan, waardoor ik nu steeds vaker weer in mijn twee of drie kan staan. Ik mag mijn grenzen beter bewaken, zodat ik niet uit de bocht zal raken. Het duurt lang, en soms maakt het me bang... dan denk ik:" Zal ik ooit weer alles kunnen doen, net als toen?" Gelukkig vind ik steeds vaker de rust, die deze bange gedachten sust. Lieve mensen om me heen, helpen me door deze moeilijke tijden heen. Ik mag rustig aan alles wennen, om mezelf weer te leren kennen. Het schrijven en dichten helpen me verwerken, zodat ik steeds meer aan kan sterken. Het loslaten van de oude Marieke voelt een beetje als rouwen, maar ik probeer in alle rust op de toekomst te vertrouwen. Dat gaat met goede en met slechte dagen, en mijn tempo zal ik zeker verlagen. Ook al mag ik nog heel veel leren, de nieuwe Marieke zal ik accepteren!!!🍀
Share by: